Back to basic en JTV

In de week tussen Botopasi en Poesoegroenoe in hebben we nog veel uren kunnen maken bij de JTV! Zo hebben we op de poli geholpen, wat voornamelijk het trekken van tanden en kiezen betekende. De meeste mensen hier hebben geen geld voor bijvoorbeeld een wortelkanaalbehandeling en ze kiezen dus al snel voor het extraheren in plaats van behoud. Verder hebben we nog poets- en floss-instructies gegeven op scholen in Commewijne.

Ook zijn we een dag naar Wageningen geweest. Dit is zo’n 3 uur rijden vanaf Paramaribo. Dat betekende dus half 5 al rijden!  Vroeg!! In Wageningen hebben we voor elk kind een behandelplan opgesteld. De andere twee tandheelkunde studenten zullen nog een keer terugkeren om de kinderen ook te behandelen!

Eindelijk is het zover! Op naar Poesoegroenoe. Nadat we bij Gum Air, de vliegmaatschappij voor binnenlandse vluchten waarmee wij vlogen, zijn aangekomen hebben we nog even op de rest gewacht om vervolgens alle bagage en ons zelf te wegen. Gelukkig zaten we onder de 1000 kg en mochten we alles meenemen! Nadat we nog even in de ‘vertrekhal’ hadden gewacht en ons vliegtuigje al hadden gespot (hier noemen ze het overigens een ‘kist’), mochten we eindelijk instappen! Daar begon ons vliegavontuur! We vlogen over de prachtige jungle van Suriname heen. Tussendoor zag je nog de rivieren lopen die erg mooi gekronkeld zijn, hoge beboste bergen en helaas ook de goudzoekers. Er zijn dan hele gebieden bos gekapt en vanuit het vliegtuig ziet het er dus zo uit:

Op een gegeven moment zagen we een strook gras, wat achteraf de landingsbaan bleek te zijn. Het landen was erg spannend en pittig hobbelig, maar zeker leuk en voor herhaling vatbaar! Als je met een boot naar Poesoegroenoe zou gaan i.p.v. een vliegtuig, duurt dat met deze lage waterstand soms wel 8 dagen! Dan moet je geregeld de boot in en uit, indien nodig bomen zagen en verplaatsen, onderweg overnachten vlakbij de rivier…. Onze vlucht duurde maar een uurtje!

Na de Bumpy landing stapten we dus uit in Poesoegroenoe. Airport? Controle? We konden zo doorlopen naar de korjaal om naar de overkant te worden gebracht. Daar troffen we al een prachtig kamp aan! Twee hutten, stevige takken met een zeil erover gespannen, stonden al voor ons startklaar. De ene hut diende als ‘keuken’ en de andere was om in te slapen. 

Nadat we onze hangmatten en klamboe’s hadden opgehangen, gingen we naar de Granman. De Granman is de hoogste gezagsdrager over een bepaalde etnische groep. Aangezien wij ook zouden gaan ‘werken’, moet de Granman zijn zegen daarover geven. De Granman gaf zijn toestemming voor ons werk en deed ook alvast een dankwoordje. Het was een bijzondere ervaring!

Later in de week zijn we ’s avonds nog een keer naar de Granman gegaan. Hij liet toen de dvd zien van zijn beëdiging in 2011. Zo goed konden we echter alles niet horen, de generator stond aan voor de elektriciteit (de Granman heeft momenteel als enige elektriciteit d.m.v. de generator, wij hebben het de hele week ook zonder elektriciteit gedaan!). De generator produceerde in ieder geval zoveel decibel dat het geluid van de dvd vrijwel niet te horen was. Maar goed, de Granman was er erg trots op en dat was erg leuk om te zien.

We zijn ook nog met een korjaal naar een dorpje een stukje verderop gegaan, ‘ Vertrouwd’. De dorpjes hier zijn nog een stuk primitiever dan Botopasi. De mensen zijn heel erg afhankelijk van het vissen en jagen. Hoewel we weten dat het jagen echt nodig is voor hen, vonden we het erg zielig toen we een baby aapje zonder moeder te zien kregen. De moeder was doodgeschoten en het aapje verzorgen ze nu al 3 maanden. Echter is het veel te klein en betwijfelen we of hij het wel gaat halen. Wij grote dierenvrienden hadden daar wel even moeite mee. De rondleiding door het dorp liet ons ook langs het schoolgebouw gaan. Te bizar voor woorden dat daar nog les in gegeven wordt! Er zijn ook maar 3 docenten voor die school en veel klassen worden samengevoegd. De juffen zijn vaak dames uit de stad die verplicht een aantal jaar in het binnenland les moeten geven en dus ook in de primitieve omstandigheden leven. Respect voor hen!

Haidy, onze kokin die we al tijdens de trip naar Apoera hadden ontmoet, maakte elke middag en avond een heerlijke maaltijd klaar! Van cassave soep tot boulanger. Ook ’s morgens hadden we steeds een lekker ontbijt. Wat een luxe toch eigenlijk ook weer in de jungle! De kilo’s vlogen eraan!

Naast dat we het erg gezellig met elkaar hebben gehad en de prachtige omgeving hebben gezien, zijn we natuurlijk ook nog serieus aan het werk geweest! De kinderen werden gecontroleerd en indien nodig stelden we een behandelplan op. Kinderen uit omliggende dorpen werden met de boot gebracht en als zij een behandeling nodig hadden, behandelden we hen direct. Dit varieerde van het verwijderen van veel tandsteen, het maken van ART-restauraties en het extraheren van tanden en kiezen. De kinderen in Poesoegroenoe en omliggende dorpen hebben een minder slecht gebit dan die in Botopasi. We hebben ze ook vrijwel niet met frisdrank en snoep gezien.   

Ook zijn we een middag op pad geweest! Met de korjaal voerden we noordelijker. Bij bepaalde sula’s was het met ons gewicht en het lage water al net aan. Op een gegeven  moment was de sula echter te groot en moesten wij allemaal uitstappen en een stukje verder lopen. De twee mannen brachten de boot naar het plekje. Vervolgens mochten wij weer instappen en bij de overkant weer uitstappen. Vanaf daar begon onze boswandeling! Reeno, onze gids, was ook uitgerust met een geweer. ‘In het geval dat,… ‘ Het zou mogelijk zijn dat we slangen of een jaguar tegen zouden komen, helaas niet zo geweest! Maar de boswandeling was prachtig! Op een gegeven moment kwamen we weer bij de rivier aan, stond daar een koelbox! Een neef van Reeno bewaart daar tijdelijk zijn ‘vangst’ in. Zo was de koelbox gevuld met een Anjoemara (ook wel wolfvis genoemd), Piranha, een aapje en een verdwaalde Fernandes fles. De buit zou over een paar dagen worden opgehaald. Na nog te hebben geoefend met een harpoen keerden we weer dezelfde weg terug. Weer terug bij de boot gingen we daar nog even afkoelen in de rivier, ja wetende dat er piranha’s en anjoemara’s etc. in zwemmen.

Donderdag vlogen we met erg zonnig weer terug naar Paramaribo, waar het met bakken uit de lucht kwam! We wilden het liefst weer terug het vliegtuig instappen. Maar goed, thuis was de warme schone douche ook weer een warm welkom!

Poesoegroenoe was een erg bijzondere ervaring en hebben zeer genoten!

 Verder hebben we nog een paar dagen bij JTV stage gelopen voordat we naar Curacao zouden gaan!

Op zaterdag 7 december zijn we nog met de groep van Poesoegroenoe uiteten gegaan om ook alvast Dokter Terborg en Dyonne Leerdam te bedanken! Gelukkig hoefden we nog geen afscheid te nemen aangezien we weer terug komen na Curacao!

We hebben erg veel zin in zon, zee en strand! Ook willen we graag de onderwaterwereld leren kennen!

Tot de volgende blog!